HOOP

Wat ooit was 
maar niet meer komt 
Wat mooi zou 
maar nooit zal zijn 

Weemoed om wat ik niet weet 
houdt me stil 
verlangend 
klein 

In het donker zie ik scherp
hoe hoop fragiel mijn hart omhult
naar binnen wil 
als ik haar laat 
verlies geneest 
vervult 

Ze kruipt als 
druppels langs het raam 
naar binnen en doordrenkt 
mijn Januari 
traag en bleek 
met bloei die ze ooit brengt 

Elise